تاریخچه استان ایلام
در گوشه باختری سرزمین پهناور ایران؛ نام ایلام ذهن را به دور دست تاریخ هدایت می کند. سرزمین طلوع آفتاب و عروس زاگرس با کوهستان های سلسله وار و دشت های پهناور که زیستگاه انواع گونه های گیاهی و جانوری است، از قابلیت های برجسته ای در زمینه گردشگری طبیعی برخوردار است. از کوه های دالاهو که می گذری کوه قلاقیران که سمبل و نماد استقامت و جوان مردی مردم این دیار است, با ظاهری چشم نواز همراه با درختان تنومند بلوط , نمایان می شود و چشم های هر بیننده ای را می نوازد . مواهب زیبای خدادی در استان ایلام باعث شده که این خطه از خاک ایران از لحاظ منابع طبیعی یکی از جذاب ترین مناطق ایران باشد. جاذبه های اجتماعی و فرهنگی استان ایلام از دیگر زیبایی های منطقه هستند. زندگی ایل ها و عشایر متعدد در منطقه و ییلاق و قشلاق آن ها در میان کوه ها و دشت های ایلام؛ جذاب ترین شیوه معیشت اجتماعی را در قرن صنعتی معاصر به نمایش می گذارد و حیرت هر بیننده ای را بر می انگیزد. هنوز آداب و رسوم اجتماعی و فرهنگی حاکم بر منطقه از قبیل: پوشش و لباس محلی ، گویش شیرین زبان کردی و صفای باطن و مهمان نوازی در این خطه حرف اول را می زند. ایلام به عنوان بخش مهمی از تمدن های باستانی ایران و داشتن بیش از یک هزار اثر و ابنیه تاریخی از جاذبه های گردشگری تاریخی فراوانی نیز برخورداراست.
این سرزمین، بنا به اسناد تاریخی فراوان، بخشی از کشور عیلام باستان بوده که در حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد به فرمان آشور بانی پال منقرض شد. در کتیبه های بابی، عیلام را ” آلامتو” یا “آلام”خوانده اند. که به قولی به معنای کوهستان یا “کشور طلوع خورشید” است. مدتی پس از سقوط عیلام، حوزه فرمانروایی آنان به دو منطقه تحت نفوذ پارسها و مادها در غرب تقسیم شد. در دوره هخامنشی جزئی از امپراطوری هخامنشی بوده است. بعد از تسخیر ایران به وسیله اعراب مسلمان، احتمال دارد که این ناحیه جزئی از ایالت کوفه باشد. از اوایل قرن چهارم تا اوایل قرن ششم خاندان حسنویه کرد بر لرستان و ایلام حکومت می کردند و از سال۵۷۰ تا ۱۰۰۶ اتابکان لر بر لرستان و پشتکوه حکومت کرده اند. از سال ۱۳۰۹ شمسی در تقسیمات کشوری، ایلام جزو استان پنجم یعنی کرمانشاه گردید.
بنا به نوشته مورخان یونانی، در زمان سلوکیه، ساکنین زاگرس بیش تر اوقات با اقوام مهاجم و بیگانه در نبرد بوده اند. وجود آثار باستانی فراوانی از دوره ساسانی در استان های ایلام و لرستان، نشان می دهد که این منطقه در آن زمان بسیار آباد و با اهمیت بوده است. اسامی شهرهایی مانند ‹‹ماسبندان››، ‹‹مهرگان کدک››، ‹‹دارشهر››، ‹‹سیمره››، ‹‹اریوخ›› و ‹‹شیروان›› این نظر را تایید می کند. محل دقیق برخی از این شهرها هنوز روشن نشده است. در اواخر دوره ساسانی، خاندان فیروزان بر این سرزمین و خوزستان حکومت داشته اند که آخرین آن ها پس از شکست در جنگ جولا به دارالخلافه اعزام شده است. بعد از تسخیر ایران به وسیله عرب های مسلمان، احتمال دارد که این ناحیه جزیی از ایالت کوفه شده و اسامی شهرهای ماسبندان، مهرگان و سیمره معرب شده باشند. در اواخر قرن چهارم هجری قمری، حسنویه کرد بر لرستان و ایلام فعلی حکومت می کرده است و تا اوایل قرن ششم هجری قمری حکومت این خاندان ادامه داشته است. از سال ۵۷۰ تا ۱۰۰۶ هجری قمری، اتابکان لر بر لرستان و پشتکوه حکومت کرده اند. آخرین اتابک لر به نام شاهوردی خان را شاه عباس صفوی به قتل رسانده و حسین خان سیلورزی جد والیان ابوقداره را به حکومت لرستان و پشتکوه منصوب کرده است. این خاندان پس از مدتی، مقر حکومت خود را به پشتکوه (ایلام کنونی) منتقل کرده اند و غلام رضا خان والی ابوقداره، آخرین والی پشتکوه پس از کودتای ۱۲۹۹ شمسی به نحوی نسبتا مسالمت آمیز، منطقه تحت حکومت خود را رها کرده و به کشور عراق رفته است.
متن فوق بخش هایی از این پایان نامه بود
برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل با فرمت ورد می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید: